پاسبان حرم دل شده ام شب، همه شب
در این پرده جز اندیشه او نگذارم تا
دیده بخت به افسانه او شد در خواب
کو نسیمی ز عنایت که کند بیدارم
یارم به یک لا پیرهن، خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن، مست است و هشیارش کند
ای آفتاب آهسته نه، پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو، خواب است و بیدارش کند
به کجا ها برد این امید ما را؟
به کجاها برد ما را؟
نشد این عاشق سرگشته صبور
نشد این مرغک پر بسته رها
به کجا می روم یارا؟
به کجا می برد مارا؟
ره این چاره ندانم به خدا به خدا
نشود دل نفسی از تو جدا به خدا
به هوایت همه جا در همه حال
به امیدی بگشایم شب و روز پر و بال
غم عشقت دل ما را
به کجا ها برد یارا؟
