و چقدر نزدیک است مرگ بر ما و چقد دوریم از او
و خوشا به گرامی ترین مرگ ها که کشتهشدن در راه خداست
و اگر مقهور زندگی شویم همانا زندگیمان مرگ است و اگر پیروز شویم،مرگمان زندگی است
نفسهای آدمی، گامهای اوست به سوی مرگ
از مولاست که می فرماید: از آن بترس که گرفتارت سازد و تو سرگرم گناه بوده باشی، و به این امید که زان پس توبه خواهی کرد. ولی مرگ میان تو و توبهات حایل شود و تو خود را تباه ساخته باشی
نمی دانم چرا با وجودی که همه این واقعیت ها را می دانم ولی باور نمی کنم
چرا که اگر باور کنم در پندارم و کردارم نمایان می شود
ولی افسوس
دو صد گفته چو نیم کردار نیست
هر کس به چیزى عشق بورزد ، عشق دیدگانش را کور و دلش را بیمار مىسازد . دیگر نه چشمش نیک مىبیند و نهادامه مطلب...