سلام

اسم شريفش محمد ناصر رحيمي بود از 13 سالگي رفته بود جبهه حدودا 5سال جبهه بود خيلي كم تسويه مي كرد زودي بر مي گشت اكثرا تو لشكر27 محمد رسول الله يا همون حضرت رسول بود هنرمند بود خطاط نقاش عارف بود بارها سخت مجروح شده بود

بارها عمل جراحي شده بود از اول دعاي كميل تا آخر دعا رو سجده بود خيلي حليم بود خيلي صبور بود

چند ماه قبل از شهادت باهم تو مسجد جامع شهرمون قرچك ورامين بوديم دفترچه خاطراتش را از ساك درآورد گفتم تيمسار(0آخه شهيد حميد حسن زاده روحاني گردان لقب تيمسار به او داده بود حتي تو شهر هم همه ما تيمسار صداش مي كرديم دورش بگردم چقدر خاليه جاش)بله گفتم تيمسار دفتر خاطرات را مي شه ببينم

وقتي دفترچه را ديدم متوجه شدم چند برگ به هم منگنه شده گفتم قصه چيه نمي خواست بگه بالاخره با اصرار زياد گفت

كه من تو اكثر عمليات ها بودم تو خيلي از عمليات ها هم مجروح شدم ولي تو فتح فاو والفجر8 حال معنوي عجيبي داشتم پيش خودم گفتم انشاالله توفيق شهادت هست ولي حتي يك تركش هم نخوردم

وقتي گردان برگشت اردوگاه خيلي حالم گرفته بود نماز مغرب وعشارا خواندم وشام مختصري خوردم اول شب رفتم زود خوابيدم حال خوشي نداشتم مي گفت در عالم رويا ديدم داخل چادر هستيم غير از من چند برادر ديگه هم كه رحيمي بودند حضور داشتند كسي آمد گفت قيس بن مسهر (سفير امام حسين)با رحيمي كار داره من گفتم حتما با اون برادرها كار داره من كجا قيس كجا بالاخره گفتند محمدناصررحيمي وقتي رفتم آقايي حدود 40 ساله با محاسن مشكي ولباس سفيد را ديدم گفت خدا به تو سلام مي رساند ومي فرمايد تو در اين عمليات به درجه شهادت رسيدي مصلحت نبود قبض روح شوي!!!!!!!!

اين را كه گفت بنده گفتم تيمسار خدا رحمتت كند واو در تاريخ 21ديماه 65 كربلاي 5 شهيد شد وبدن مطهرش بعداز 12 سال برگشت ودر قطعه 29 كه قطعه تيمسارها وسردارها ست به خاك سپرده شد

روحش شاد

او 19ساله بود كه شهيد شد 75 برادر صيغه اخوتي شهيد داشت

سلام

آمين

احسنت

مناجات شما زبان حال همه ما انسانهاي غفلت رده است

چه قلم خوبي داريد

چه فکر باز وروشني داريد